එතකොට අපි හාල් කෑලි..??

(පින්තූරය ගූගල් ගෙනි.)

'සංවර්ධනය' යන්නට නානාප්පර නිර්වචන අටෝරාසියක් ඇතිබව ගස්ලබ්බාට මතකය.ඕ ලෙවෙල්  කොරද්දී සංවර්ධන අධ්‍යයනය නම් විශයකදී ඒවා පාඩම් කළ බවත් යාන්තමට මතකය.ඒත් දැං ඒවා මතක නැත.ත්‍රී ඉඩියට් පිලුම් එකේ වගේ 'ඩෙෆිනිශන් ක්‍යා හේ?' කියා අහන විශයන් ඉක්මනින් අමතක කර හිත නිදහස් කර ගැනීම ගස්ලබ්බාට හොඳට පුරුදුය. හදිසියේම සංවර්ධනය මතක් උනේ මල කෙලියක් නිසාය. කෙලිය නම් මේකය.

දැං ගෙදරට ඉතිරි වී ඇති එකම එකා නිසා විප්‍රවාස ගත වීම කල් දම දමා (දැං නම් ඇඟිලි ගනිමින්) උන්නු නිසා හා නොහිතපු විදිහට ලයිෆ් ප්ලෑනට කෙල වූ නිසා ගස් ලබ්බා ලඟ තැන්පත් මුදලක් නැති ය.මුදල් අවශ්‍යතාවය නිසා ගස්ලබ්බා කලේ බැංකුවක සරණ පැතීම ය.මක්ක ද යත් සමාන සුදුසුකම් ඇති සමාන රැකියා වල යෙදෙන අනිත් ලබ්බන්ටත් බොහොම ලෙහෙසියෙන් ණය මුදල් අනුමත කරගැනීමට හැකි වූ නිසා ය.කොටින්ම ලීසිං එකකට වඩා වාසි ලැබෙන ණය යෝජනා ක්‍රම ලබාගැනීමට අවශ්‍ය සාමාජිකත්ව පවා ගස්ලබ්බා ලබාගෙන තිබූ නිසා හිතේ කොනක වත් සැකයක් තිබුනේම නැති ය.

කෙල උනේ බැංකුවට ගිය විටදී ය.

ඉල්ලන කිසිම දෙයක් දෙන්නට විදිහක් නැත..

පේ ශීට් තියෙනවාද සර්?
නැත.
සැලරි මොන අකවුන්ට් එකටද එන්නෙ සර්?
මට ලැබෙන්නෙ කෑෂ්.
එහෙනම් ඊ.පී.එෆ්/ ඊ.ටී.එෆ් එහෙම?
ඒවා කැපෙන්නෑ..
'ඔයා' ඉන්නෙ මොකකද?
චීන ඉදිකිරීම් සමාඟමක.
සොරි.. මේ තත්වෙ උඩ නම් අපිට මුකුත් කරන්න බෑ.
හ්ම්.. තැන්කිව්..

බැංකුවට මුකුත් කියන්නට බැරිය.පොඩි අපිට ණයක් දෙන්නට යට ඇඳුමේ පාට පවා බලපාන බව අපි දත යුතුය.
ගස් ලබ්බා ඊලඟට බැලුවේ ඇටයක් මිරිකා හෝ වැඩේ කරගන්නටය.
බැංකු යාලුවෙකුට කෝල් කර විස්තරය කියූ පසු ඌ කීවේ
'මචං උඹ අවුල් ගන්න එපා.. උඹේ ඩෙසිග්නේශන් එක වත් පඩිය වත් වැඩක් නෑ.. බැංකුව පැත්තෙන් ගත්තාම උඹයි  දවස් කුලියට වැඩ කරන එකෙකුයි අතර වෙනසක් නෑ.. කොටින්ම අපේ ගෙදර පොල් කඩන එකා ආවත් කියන ටිකම තමයි උඹටත් කියන්න තියෙන්නෙ ' කියලා ය.

රෙන්න තියන පුක හපාගත්තොත් රීලා හමාර නිසා ගස්ලබ්බා පුක හපාගත්තේ නැතිවාට ඊට වඩා අප්සට් හැඟීමක් දැනෙන්න වූ බව අමුතුවෙන් කියන්න ඕනා නැති ය.

රටේ සංවර්ධනයට ත් බිඳක් හෝ දායක වන ශ්‍රමිකයන්ට උරුම මේක ද?

දැනට ලංකාවේ වැඩ කරන ඇතැම් කොම්පැණි දකුණු ආසියාවේ බ්ලැක් ලිස්ට් වී ඇති ඒවා බවට කව්දෝ කීවා මතක ය.
අතලොස්සක් කොම්පැණි සේවකයන් ගෙන් අයකර ගන්නා ඊ.පී.එෆ්/ඊ.ටී.එෆ් ගෙවා පේ ශීට් ලබා දී වැටුප් නියමිත දිනට බැංකු ගත කර ක්‍රියාත්මක වෙයි.ඔවුනට අපගේ ගෞරවය හිමිවන බවත් කිව යුතුම ය.

නමුත් බහුතරය??

බහුතරය වැඩ කරන්නේ එදා වේල කන්ස්ට්‍රක්ශන් තියරියට ය.

ඕන නම් ඉඳලා වැඩ කරපං... නැත්තං පලයං.. වැඩිය කතා කරනවා නම් කොහොමත් පලයං.. යන්න මුංගේ දේව වචනයයි.

එක්තරා කොම්පැණියක සේවකයින් අයිතිවාසිකම් ඉල්ලා සටනට බැස 'ලේබර්' එකෙනුත් ගෙන්වා ගත් කතාවක් මතකයට එන නිසා එයත් කිව යුතුය.

'ලේබර්' එකෙන් එනවා කියා පණිවිඩයක් ලැබූ සැනින් වැඩ කරමින් සිටි කම්කරුවන් කීප දෙනාද වන ලැහැබ් වල සැඟවූයේ උන්ට හෙල්මට් එකක්,සපත්තු දෙකක් වත් නොතිබූ නිසා ය.
'ලේබර් මහත්තුරු'  කට උත්තර ගත්තේ ලොකු ලොකු කතා කිය කියා ය.ඔපීසිය ඇතුලට ගිය උන් පසු පසම 'බ්ලැක් ලේබල්' බෝතල් ද ගිය වග දැක්කේ කීප දෙනෙක් පමණක් බවත් කිව යුතු ය.

අවසානයේ 'ලේබර්' මහත්තුරුන් ගේ උපදෙස් පරිදි කොම්පැණිය පහුවදා ලියුමක් එව්වේ 'ඊ.පී.එෆ්/ඊ.ටී.එෆ්' නැතිව වැඩ කරන්නට මෙයින් එකඟ වන බවට අත්සන් කොරන්නට ය.නොකල එවුන් ගෙදර ය.

පෝය නිවාඩු ය.නමුත් පඩි කපනවා ය.
හිමි නිවාඩු ගත්තොත් ලැබෙන පඩිය කුට්ටි ගණනින් අඩුවන්නේ ය.යකාගේ කැල්කියුලේශන් ය.

මේ චීන්නුන්ගේ විතරක් තියෙන ප්‍රස්නයක් නෙමෙයි ය.
වැඩිමනක් කොම්පැණි කාරයන් කොරන වැඩක් ය.මොකාට උනත් 'කුලී වැඩ කරන්නා' යන මට්ටමින් ඉහලට
ඔලුව උස්සන්න ලැබෙන්නේ දෑතේ කර්මාන්තයක් හෝ හොරකමක්, වංචාවක් කළොත් විතර ය.


කියන්න කෙනෙක් නැත. කොරන්න දෙයක් නැත.
දමල ගහල යනවාට මුන් කැමති ය.
එතකොට තවත් අඩුවට එන්නට බුරුතු ගණන් සෙනග ය.
මොකද දැං රස්සා නැති ය.ප්‍රොජෙක්ට් නැති ය.
පටං ගන්න ඒවා සේවකයින් බඳවා ගන්නේ කුණු කොල්ලෙට යමර නීති වලට ය.
ඒත් යන්නට පොරේ ය.
හුදී ජනයා අසරණ ය.

එකෙක් ආසියාවේ ආශ්චර්යක් පෙන්නන්න ගිහින් හත්පලේ ගා ගත්තේ ය.
අනෙක් උන් යහපාලනයක් කියා පුක් වෙන්දේසියක් පටන් ගත්තේ ය.

ඔන්න ආයෙත් මුං චංදෙකට එන්නේය.
හිතෙන්නේ හරහට දාලා......
අපෝ.....යි......!!