Wednesday, February 22, 2017

රැග් කරුවන් උල තියමු..!!



රැග් ටොපික් එක ආයෙත් ඉස්සිලා... ඒකත් නිකන් අර වඩදිය බාදිය වගේ...
ඊටත් වඩා දැන් නම් සුළුදිය බඩ දිය වගේ..
ඊයා... වෙලා.

ඇත්තටම ඊය ද?
ඔව්.. ඇත්තටම ඊයා.
එතකොට ඔය මඟුල ඊය අපට විතරද?
එහෙම නැත්තන් ෆර්ස්ට් ඉයර්ස් ලට විතරද?

ආසන්න අවුරුදු තුන ඇතුලෙ සමාජෙ ලොකුවටම රැගට විරුද්ධ කතා ගොඩ නැඟුනා...... සාකච්ඡා සිද්ධ උනා...... මනෝවයිද්‍යවරු ලිපි ලිව්වා.....
කොල්ලො කෙල්ලො අපරාධ නීතිය යටතේ අතඩංගුවට ගත්තා....
සමහරක් තාම ඇප නැතුව ඇතුලෙ..
පන්ති තහනම් කලා...
ඩිග්‍රි ඇන්නෙව්වා...
ගම් පෝරියල් දුන්නා..
හූ කිව්වා..
බයිට් කලා..

හැබැයි තාම රැග යනවා.
එන්න එන්න බොක වෙවී.
ඉතින් ඇයි මේ..?
ගෙවල් කුලියට අරගෙන අතින් කාල හරක් බලන්න තරම් මුන්ට තියන පුකේ අමාරුව මොකද්ද?

බලමු ශේප් එකේ...

රැග් එක සාමාන්‍යෙන් කොටස් තුනකින් වගේ යනවනෙ...
මුලින්ම
*හොඳට තෙල් පාර ගහනවා.. පොඩි පොඩි වාත සීන් දෙනවා...
*ඊට පස්සෙ ෆිසිකල් දෙනවා..
සැර වැඩි කරනවා..
*සෝශල් නැත්තම් වෙල්කම් එක දෙනවා.
ඉවරයි.

අළුතෙන් බැච් එකක් ඇවිත් මාස කීපයක් ඇතුලෙ ඔය වැඩසටහන සිද්ධ වෙනවා.ආයතනයෙන් ආයතනයට,පීඨයෙන් පීඨයට ඔව්වගෙ වෙනස්කම් තියනවා.මේ සාමාන්‍යෙන් වෙන වැඩේ.

ඉතින් ඇයි ඔය ඔහොම කරන්නෙ?

ඔය 'ඇයි?' කියල අහන ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ තමා රැගා ල මුලින්ම දෙන්නෙ.

මුලින්ම ඔවුන් කියන කතාවක් තමයි තමුන් මේ සමාජෙ විශේෂ කොටසක් බව.
ඇයි එහෙම කියන්නෙ?

නිදහස් අධ්‍යාපනය පහසුකම් යටතේ තමුන් වෙනුවෙන් මහජනයා කරපු ආයෝජනයට අගයක් දුන්න උදවිය.

'ශිල්ප උගත්තෙමු - නැණ ලැබගත්තෙමු
ලැබූ ශිල්පයෙන් ඵල ලැබගත්තෙමු' කියලා.
ඉතින් එයාලට තියනවා සමාජය වෙනුවෙන් වගකීමක්.
බ්ලා... බ්ලා.. බ්ලා...

එලියෙ වගේ නෙමෙයි මේක ඇතුලෙ ඉහ ගහලා ගොඩ යන්න නම් ඉන්න ඕන ක්‍රමයක් තියනවා... සංස්කෘතියක් තියනවා...
එන්න සුදෝ.. අපි උයාලට ඒක කියල දෙන්නම්.

අපේ ඉහලින් හිටපු පිරිස් විසින් ගෙනාපු දංවැලේ ඊලඟ පුරුක උඹලා...
උඹලා ඒකට අමුන ගන්න ශක්‍යතාවය ඔප්පු කොරපල්ලා...

ඔන්න දැන් රැග යනවා...
වෙල්කම් දෙන්න සල්ලිත් එපැයි.කැට හොල්ලලා.. බුක්මාර්ක් විකුණලා සල්ලිත් හොයනවා.

වෙල්කම් එකත් ලැබෙනවා.
ඔන්න දැන් අළුත් පුරුක එකතු උනා.

ඔන්න ඔය කාලසීමාව ඇතුලෙ වෙන දේවල් ගොඩක් තියනවා.

*සින්නො ටික අළුත් බැච් එකේ කෙල්ලො හෝදගන්න එක.
*තමුන්ගෙ පක්ශෙට අළුත් කාඩරයන් ඇතුලත් කරගන්න එක.
*එක එක සංගම් වල සාමාජික ශක්තිය වැඩි කරගන්න එක.
*තම තමන්ගෙ එරියස් කවර් කරගන්න එක.

මෙව්ව ටික කරගන්න අළුත් සෙට් එක එකතැන තියාගෙන අමුතු බලයක් පෙන්නලා තරු බවට පත්වෙලා කැපී පෙනෙන්න රැග් කාලෙ හොඳ කාලෙ.
අපේ දැන උගත් බ්ලොග්කරුවන් සහ සමාජයේ පිරිස් නැවත නැවත සාර්ථක පෙන්නලා දෙන ඇහැට ඇන ඇන පෙන්නන එරියස් කාරයො ටිකට බලය ලැබෙන කාලෙ මේක.

මේ එරියස් සීන් එක සුන්දර දෙයක් නම් නෙමෙයි.මිනිස් ජීවිත අහිමිවීම් දක්වා ඇදුනු ඛේදවාචකයක් වෙලා තියෙන්නෙ.
මේ කාරණය සහ පසුබිම් ගැන අනනන්තවත් කතා වෙලා තියන කරුණු ගස්ලබ්බ ආයෙ මෙතන කියන්න උත්සාහ කරන්නෙ නෑ.
ගස්ලබ්බ කියන්න හදන්නෙ කොහොමද මේ එරියස් කාරයෝ 'පොර' වල් වෙන එක නවත්තන්නෙ කියන කාරණේ.

පහුගිය දවසක රුවන් දොස්තරමහත්තයා එයාගෙ රුසියාවෙ විශ්වවිද්‍යාල අත්දැකීම් ගැන කියනකොට ගස්ලබ්බට නෝට් වෙච්ච කථාවක් තමයි මේ..
//දුප්පත් සිසුවෙකු වූ ශ්මේරින්කා හි යූරා දිවා ආහාරය ගැනීමට ස්තලෝවයා අවන්හලට ගිය විට තෝර තෝරා ගත්තේ ලාභ ආහාරය​. ඔහු නිතරම අනුභව කල ආහාර වූයේ සුප් එකක්, කළු පාන් කැබලි කීපයක් ලුණු විනාකිරි දැමූ ගෝවා සලාදයක් විය​. යූරා ලාභ කෑම පමණක් ගන්නා විට අප ස්තලෝවයා එකේ තිබූ ඉස්තරම්ම ආහාර ඇණවුම් කලෙමු. එකල අපට යූරාගේ බඩගින්න ගැන අවබෝධයක් නොවීය​. ඔහුද කිසිවෙකුට අත නොපෑවේය​. ඔහුගේ පියා ශ්මේරින්කා නගරයේ දුම්රිය කම්කරුවෙකු විය​.//
මේ දේ ලංකාවෙ සිද්ධවෙනව නම් වෙන්නෙ බොහොම අඩුවෙන්.
අපේ කැම්පස් වල අඩු කන එක මැජික් නෙමෙයි.(හැමෝම නෙමෙයි.හැබැයි අඩුවක් ගන්න එකා දිහා සතෙක් දිහා බලනවා වගේ බලනවා තාම අඩුයි.)
ගජේට ඇඳුමක් අඳින එක මැජික් නෙමෙයි.
වරෙන් මචෝ කටක් කන්න කියල එක කෑම එකෙන් හය හත් දෙනෙක් කන එක මැජික් නෙමෙයි.
ඒකට ලොකුම හේතුවක් තමයි තව එකෙක්ගෙ නැති බැරි අමාරුවක් අනිකාට දැනෙන එක.
ඕක හැමෝටම දැනෙන්නෙ නෑ.
කැම්පස් එකකට රටේ හැම පළාතකින්ම එන හැම සමාජ ස්ථරයකම අය එක අමුතු ස්ථරයකට ගත්තම ඔය මැජික් සීන් කොහොමත් නැති වෙනවා.
අන්න ඒකට රැග් එක බොහොම ක්‍රියාකාරීව වැඩ කොටසක් කරනවා.

ඒත් එක්කම සබ්ජෙක්ට් රිපීට් නොවී ගොඩ යන්න.., ඒ ඒ ලෙචා එක්ක මේ මේ විදිහට ඉන්න.. වගේ දේවල් මූලිකව අල්ලලා දෙන්නෙත් මේ කාලෙ. හැබැයි.... තමුන් එක්ක ඉන්න උදවියට.

මේසෙ උඩින් උත්තර පත්තර තියල ෆෑන් එක දාල මේසෙ ඉතුරුවෙන අය පාස්,බිම වැටෙන අය ෆේල් කියනවා වගේ වැඩනෙ සමහරක් කරන්නෙ.
උදේට ගුඩ් මෝර්නිග් සර් කිව්වොත්.. 'මූ මගෙ ඇඟට නගිනවා' කියනවා.
උදේට ගුඩ් මෝර්නිග් සර් නොකිව්වොත්.. 'මූ මාව කෙයාර් කරන්නෑ..ලොකු කම' කියනවා..
ඒ වගේම ගෙවන ගාන වාහනේට පෙට්‍රල් ගහන්නත් මදි තියාගෙන අතිං කයිට් කරන් ඇවිත් උගන්නන ගුරුවරුත් ඉන්නවා.
කොහොමෙයි ඔළුව බේරහන්නෙ හා?


අධ්‍යයන කටයුතු වලින් බැහරව ක්‍රීඩා , කලා සීන් වලට දක්සයින් අඳුනගන යොමුකර ගැනීම් වෙන්නෙත් මේ කාලෙ.
මට හිතෙන හැටි ලියන බාසි පුතා වගේ ගල් ඉබ්බො එහෙම බරට එලියට එනවා.පාසල් ඇතුලෙ අවස්ථා නොලැබුන, අවස්ථා ලබා නොගත්ත අය කැමැත්තෙන් හරි අකමැත්තෙන් හරි එලියට ඇවිත් සමහරු රැඳෙනවා.. සමහරක් යට යනවා..

තවත් ලොකු දෙයක් වෙනවා.
ඉගෙනගන්න තියන ලැබ්වලට බඩු, ටියුට් ටික රෝනියෝ කරන ටික, කොටින්ම බොන වතුර ටික පවා ඉල්ලුවෙ නැත්තන් ලැබෙන්නෙ නෑ.
ඉල්ලන්නෙ කවුද?
ශිෂ්‍ය සංගම්.
කතා කරල ඉල්ලන අයට මොකද වෙන්නෙ..?
විභාග පේල් වෙන්න.. රිපීට් වෙන්න.
ඒක අසාධාරණයි නෙ.
ඔව්..
අන්න ඒකට විරුද්ධව සහෝදර සහෝදරියනි... අපි එකා වගේ එකතුවෙන්න ඕනෙ..
අන්න එහෙම එකා වගේ ඉන්න අපි කියන විදිහට කොරපල්ලා...

හෝව්.. හෝව්...

මෙන්න මෙතන තමා හරිම පොයින්ට් එක තියෙන්නෙ.

අර උඩින් කිව්ව කතා ඔක්කොම එකක්වත් බලෙන් කරන්න ඕන දේවල් නෙමෙයි.ඒව ඔක්කොම හැඟීම් දැනීම් සහකම්පන එක්ක බැඳුන දේවල්.ඔය සීනි බෝල ටික දික් කලාට කවුරුත් රැග් වෙන්න යන්නෙ නෑ... ආතල් එකට ගොනෙක් කොටයි.හැබයි එතනින් එහාට දක්කන්න කොහොමත් බෑ.
හැබැයි දක්කනවා...
කොහොමද?
ඔන්න ඔය උඩින් අන්තිමට කිව්ව හේතුව ඉස්සරහට දාපු ගමන් චණ්ඩියො නොණ්ඩියො වෙනවා.

සීයකට ඉන්න හදපු හෝල් එකේ පන්සීයක් දාල ඌට වත් ඇහෙන්නැති පැහදිලි නැති විදිහට ලෙක්චර්ස් දීල උඩ පැන්නත් ඉන්ස්ටෘමට් පෙනෙන්නැති තරමට ළමයි වටකරගෙන ප්‍රැක්ටිකල් කොරනකොට... අත සෝදගන්න, තිබහට බොන්න වතුර උගුරක් නැති කොට..
අන්න... කස්ටිය  ඕන පුකක් කියලා අරුන් කියන කියන දේ කොරන්න හිත හදාගන්නවා.

මෙහෙම මේච්චල් උන පිරිසක් ඇරියස් කාරයින්ට ඒගාර් මාධ්‍යයකටත් වඩා හොඳ පරිසරයක්.

විසඳුම දෙන්න ඕනෙ අන්න එතෙන්ට.

කුහකයෝ... පිස්සෝ.. අපරාධකාරයෝ.. කියල හංවඩු ගහලා හිරේ විලංගුවේ දැම්මට රැග නවතින්නෑ. මොකද සැබෑ ප්‍රශ්ණෙ යට ගහලා..
උගන්නන්න ගුරුවරු නෑ..
ඉන්න තැනක් නෑ..
ප්‍රැක්ටිකල් වලට බඩු නෑ..
රිසර්ච් කරන්න සල්ලි නෑ..(ලූ)
ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ සිලබස්.. අප්ඩේට් වෙන්නෑ.
පිට රටවලින් ඩිග්‍රියට තැනක් නෑ..

හොඳට බලන්න අළුත් බැච් කැම්පස් එකට ගන්න කාලෙට ජේ.වී.පී එකෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ බොහොම සාරෙට කරුණු දක්වනවා කැම්පස් වෙනුවෙන්.
අපේ ඇමතිලා උත්තර දෙනවා එව්වට 'ඕන ගොනා' න්‍යායෙන්.
ඉතින් හරියයි ද?
රජයේ කැම්පස් වල බඩු නෑ.. උගන්නන්න පිරිස් නෑ කියලා කිණ්ඩි දානවා. ප්‍රයිවට් නම් ඔක්කොම තියනවා කියනවා.
ඒක හරියට සීටීබී බස් එකේ සීට් කපලා ඇවිත් ප්‍රයිවට් බස් ලෝඩ් කරන්න කෑ ගහනවා වගේ වැඩක්.
පී ඇම් ජයතිලක ලියපු බඹරසර,මල්මාවත,(...) කියන නවකථා කියෙව්ව නම් ඒ කාලෙ පේරාදෙණිය ගැන පොඩි අදහසක් ලැබේවි.ශිෂ්‍යයන්ට ලැබුනු දේවල් ගැන හැඟීමක් ගන්න පුළුවනි.


කැම්පස් වල අධ්‍යයන අනධ්‍යයන කාර්යමණ්ඩල හරියට අවුරුදු දෙකක් වැඩ කලොත්.... 

රැග් එක වෙනුවෙන් ගහන්න තෙලක් ඉතුරු වෙන්නෑ.
ඔය මොනවා කිව්වත් කොල්ලො කෙල්ලො බලෙන් ඇදගන යන්නත් එතකොට බෑ..

නායකත්ව පුහුණු වැඩසටහන් ආමි එකෙන් කරල වත් ගොඩ දාගන්න බැරි උන එක හදන්න වෙන්නෙ එහෙමයි.
විශ්වවිද්‍යාල වර්ණ වලට හොඳ අගයක් දීලා.. තරුණ සේවා සභාව (විහිළු කරන එක නවත්තලා.) වගේ ආයතන වල සම්පත් දායකත්ව අරගෙන..
අවුරුදු උත්සව.. ක්‍රීඩා තරග... සංගීත කලා  රසවින්දන වගේ දේවල් ඇතුලෙ මිනිස්සු එකිනෙකා අඳුන ගනී. (අදටත් නොවෙනවා නෙමෙයි නෙ.) හැකියාවන් බෙදා ගනී. සමාජ සේවා ව්‍යාපෘති කරයි.. (අදටත් බොහොම සාරවත් වැඩ වෙනවා.ඒවා තව වැඩි දියුණු වෙයි.)
එහෙම පරිසරයක් ඇතුලෙ අමානුශිකත්වය ඉබේටම දියවෙලා යයි.

නීතිය තදට ක්‍රියාත්මක කරන්නෝන මේවගේ පසුබිමක් ඇතුලෙ..

මේ ඔක්කොම දේවල් අර කිව්ව රැග් කාලෙ කොරගන්න තරම් සංවිධාන ශක්තියක් තියන මිනිස්සු ටිකක් වැඩේට බහින්න ඕනෙ.කරන්න බැරි නෑ..
හැබැයි පුතේ සාරස තුමාගේ නවක වධ උපකුලපති ලිපියට කොමෙන්ට් එකක් දාන ගයත්‍රී පෙන්නලා දෙනවා අද ඉන්න සරසවි පාලකයන් ක්‍රීඩාවට සලකන හැටි.
ඉතින් මොකේද දං වළඳන්නෙ?

ප්‍රයිවට් කැම්පස් සුරපුරක් කියල හිතාගෙන ඉන්නවා නම් ඒකත් හොඳ ඇඳ ගැනිල්ලක්.ඒවගෙත් දැන් දැන් බුලින් තදට යනවා... බලෙන්ම ක්ලබ් ගානෙ පාටි දැමිල්ලෙ ඉඳන් තව තව දේවල්.වියදම් කරගෙන ලයින් එක දාල ඉන්න පුළුවන් නම් ශේප්.. බැරි එකා ලීව් කරනවා මිසක් සද්ද නෑ.නෝණ්ඩියි නෙ.
හැබැයි ඒත් ළමයි.

ඔය සරසවි වල ඉන්නෙත් ළමයි... උන්ව හදාගන්න එක වැඩිහිටියන්ගෙ වගකීමක්.




{රැග් එක වර්ණනා කිරීම හෝ මානසික රෝගීන් සාමාන්‍යකරනය කිරීමට රචකයා කිසිසේත් සූදානම් නැති අතර කැත්තට පොල්ල න්‍යායෙන් ඔබ්බට පියවරක් තබා වඩා ප්‍රායෝගිකව ස්ථිර සාර්ථක විසඳුමක් සෙවීම පමණක්ම පරමාර්ථය විය.}

Monday, February 20, 2017

දික්වැල්ලේ මිශන් හල්මිල්ල.



චෙෆාකියාණන් පෝස්ටුවක් දාල තිබුනා දික්වැල්ල වරුණ.එතනින් හොඳටම වර්ණනා කරල තිබුනෙ බයිට් පොට් එකක් සහ බයිට් වර්ග.
කාලයක් දික්වැල්ල ඒරියල් එකේ නොසෑහෙන්න ගැවසුනු එකෙක් විදිහට ගස්ලබ්බාගේ මතකයන් හෝ පට ගාල ඇවිස්සෙන්න පටන් ගත්තා ඒ පෝස්ටුව දැකලා..

ඔය පැත්තෙ ඉන්නෙ සෑහෙන්න සොමියට බර ආතල් බුවාලා සහ බුවී ලා. රස්සාවෙ ගිහින් ගොඩට එනවා කියන්නෙ දාහෙ පටිය සීයට පිස්සෙක් වගේ පිස්සෙක් වගේ වියදම් කරන්නෙ.
'කන්න හපන්නු බොන්නත් හරිම හපන්නු.. ඊටත් වැඩියෙන් යුද්ධෙට හරිම හපන්නු'
කිව්වෙ මෙයැයිලා ගැනද දන්නෑ කියල හිතෙනවා වෙලාවකට.

ජොලි වගේම තමා පොඩ්ඩ වැරදුනොත් සැරත්.. ගෑණු පිරිමි බේධයක් නෑ ආයෙ අම්ම මෝ නැතුව අහගන්න පුළුවන්.. ඒ වගේම තමා සෙට් උනාම.. බොක්ක උනත් දෙනවා.

ගස්ලබ්බගෙ ටීම් එකේ හිටිය අයගෙන් පිටින් ඒ කියන්නෙ ගඟෙන් එහා ඉඳන් ඇවිත් හිටියෙ ගස්ලබ්බා විතරමයි.එහෙම කියලා කට්ටිය හුරු උනාට පස්සෙ ලොකු වෙනසක් තිබුනෙම නැති තරන්.

ගස්ලබ්බා උදේට ඔෆිස් එකෙන් එන්නෙ බොසා එක්ක කතා කරගෙන වැඩ ලිස්ට් එකක් අරන්. ඕක දවසේ ටාගට් එක විදිහට තියාගන වෙලාව බැලන්ස් කරගෙන තමයි වැඩේ යන්නෙ.අපි ඉතින් මාතර ඉඳන් දික්වැල්ලෙ සයිට් එකට උදේ පාන්දර ඇවිත් වැඩ කොරලා රෑට රෑ වෙලා තමයි යන්නෙ.වාහනේට උදේට තෙල් ගහලා ගත්තම සයිට් එකේ කොහෙ තිබුනත් හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නෑ.
වැඩ කොරනවයි කියල හැමදාම එකම ගැම්මෙන් ඕක කොරන්න ඇහැක.. අනික ජොලියටම සෙට් උන ගමේ කොල්ලො,මිනිස්සු සෙට් එකක් ආං බාං කරගෙන ගේම ගහන්නත් ඕනෙ.

ඉතින් අපට හරියට තිබහ හෙම හැදෙනවා... වැස්ස දවස් වලට කොහොමත් ඔය තිබහ වැඩියි.ඔය අස්සෙ අපට අලුතෙන් එකතු උනා ටිකක් වයසක ඩෑල් එකක් කයිවාරු පප්පෙක්.. වතුර වෙනුවට අරක්කු හොයන පොරක්.මිනිහා සීටීබී එකෙන් ඉන්ටඩික් වෙලා අපට හේත්තු උනාට මොකද රට අල්ලන ටෝක්.. දැන් මේ කියන්න හදන කතාවට අවස්ථාව පෑදුනේ මිනිහා නිසාවෙන් මතක් කලා මිසක ලඟින් ගියොත් ඇහැක් නැති ඩෑල් එකක්.

ඔන්න දවසක් උදෙන්ම අහස දිහා බල බල ඉඳලා මිනිහා මාව පැත්තකට කොරගෙන කියපි 
'අද නම් වහියි වගේ.. මොනව හරි කොරමුද?' කියලා.. 
අපිත් ඉතින් ඔය නෑ බෑ කියන වචන එච්චර පුරුදු කරන්න අකමැති නිසාත් එක සැරේටම මුකුත් කියන්න බැරි නිසාත් 'බලමු' කියල උත්තර දීල සයිට් එකට පිටත් උනා.
හැබයි වාහනේ යන ටිකට මිනිහා අනිත් අයටත් ගානට විස පොවන බව ගස්ලබ්බ හොඳටම දැනන් හිටියා.

වැඩ කටයුතු යන අතරේ ඔන්න ටීම් එකම එකතු වෙලා සාකච්ඡා කොරලා අදහස අනුමැතියට ඉදිරිපත් කලා..
ඒ වෙලාවට දෙන්න විසඳුමක් හැමදාමත් ගස්ලබුස් ලඟ තියනවා.
වැඩ ලිස්ට් එක පෙන්නුවා...
'මේ වඩ ටික ගහල ඉවරවෙන්නෙ කොයි වෙලාවෙද? අන්න ඒ වෙලාවෙ ඉඳන් මම රෙඩි'

පිළිගන්න පින්වතුනි, ඒ වගේ දවස් වලට කොල්ලො ටික කඩියො වගේ. දුරට කතා කරන්න වෝකි ටෝකි ඕනත් නෑ.පැය අටේ වැඩ ටිකට උපරිම පැය පහයි යන්නෙ.ලන්ච් එකට පැය දෙකක් තියන නිසා අපි කරන්නෙ නොනැවතී එකදිගට වැඩ කරලා ඒ පැය දෙකත් අපේ ගොඩට දාගන්නවා.. කොහොම හරි එක වෙන්න කලින් වැඩ ඉවර කරලා පනිනවා.. හෙහ් හෙහ්
ඔන්න එදා අපි අළුත් තැනකට එක්කන් යන්න ඩැයිබර තුමා පිටත් උනා.. දික්වැල්ලෙන් 
හල්මිල්ල බෝතල් දෙහෙකයි (එහෙම තමා පාටි ඕගනයිසර් කියන්නෙ.)
බිත්තර කඩල දෙසීයකයි
වඩේ මුරුක්කු සිගරට් අනන් මනන් ටිකයි 
අරගෙන කොහෙන්දෝ ගිහිල්ලා අපි නැවතුනා බෝට්ටු නවත්තලා තිබුනු හෙවන ගහක් යට.
මුහුදු හුළ\ වැදි වැදි වැඩසටහන ක්‍රියාත්මක වෙනවා..
කතන්දර ගලා එනවා..
කොච්චර මොනව උනත් ගස්ලබ්බා ටිකක් අවදියෙන් ඉන්නෙ කෝකටත් කියලා. මොකද ගොඩක් වෙලාවට පලවෙනි පැය බාගෙ ඇතුලෙ ඩැයිබර කට් වෙලා වැටෙනවා.වාහනේ ගෙනියන්න වෙන්නෙත් මම තුමාටම තමා.

ඔය අස්සෙ ටිකක් ඈත පොල් වත්තක් අස්සෙන් බොන්ගො පාරක් ඇහෙන්න ගත්තා...

ඒ අස්සෙම ඒ පැත්තෙ ඉඳන් සුදු ස්කූටියක අමුතු අමුතු කොල්ලො සැරින් සැරේ යනවා... එනවා.... යනවා... එනවා... අපි දිහත් බලනවා..

ටික ටික අපේ වැඩේත් අහවර වේගන එනවා ඔන්න.කශ්ටිය ශන්තෝශෙන්..

ඔන්න ගමේ මිනිස්සුත් එකා දෙන්නා අර පොල් වත්ත පැත්තට ඇදෙනවා..
නයිටි පිටින් ළමයි ඉනේ ගහගත්ත 'අක්කලා' ඉඳන් ශෝට ස්කිනිය ගහපු ස්කූටි පදින 'නංගලා' ත් යනවා...
ඇන්ටිලාත් එනවා... සීයලාත් එනවා...
පොඩි කොල්ලො කුරුට්ටොත් එනවා...

අපි දිහාත් බලනවා..

ඔන්න අපේ කුතුහලෙත් වැඩි වෙනවා...

හෙමින් සැරේ හොයල බලනකොට නියම වැඩක් නෙව වෙලා තියෙන්නෙ.

පොරක් ඇවිත් පොල් වත්තෙ පාළුම හරියට.කෝල් එකකුත් අරන්.ගෑල්ලමයෙකුට.එයැයි තමා කියල තියෙන්නෙ පොල් වත්තට එන්න කියලා.
ඇයි දන්නවාද කියල තියෙන්නෙ..?
අර පොර තහනම් ගෙඩි කන්න නිතර නිතර ඇවිටිලි කරන නිසා එව්ව කන්න.

හැබැයි ඊට කලින් බෑ කියලා... 
කෝල් කරන්න එපා කියලා... 
බැනලා... 
මොනව කරත් අර පොර නෙමෙයි සැලිලා තියෙන්නෙ.

මනුස්සයා රස්සවෙ ගිහින් ආවට පස්සෙ මිනිහට කියල මිනිහත් අර පොරට අවසන් අවවාදෙත් දීල.
පොර නෙමෙයි සැලිලා තියෙන්නෙ.

ඔන්න ඊට පස්සෙ තමයි මනුස්සයත් රස්සාවෙ ගිහින් ය කියලා අර විදිහට පොල් වත්තට එන්න කියල තියෙන්නෙ.

ඉතින් මේ මල්සරාව පිළිගන්න බලාගන හිටියෙ අර ගෑල්ලමයද හා??
මොන.... 
ගමේ කොල්ලො සෙට් එකට අර ගෑල්ලමයගෙ මනුස්සයා නිව්ස් එක දීල ගේම සෙට් කරලා තියෙන්නෙ.

ඔන්න පොර එනකොට එතන සැදී පැහැදී ඉන්න කොල්ලො කුරුට්ටො ටික මෙතුමාව ගස් බැඳලා පොඩි සංග්‍රහයක් එහෙම පවත්වලා... පොර ගෙනාපු චොක්ලට් එකත් උන් කාලා... උගෙ අතේ තිබුන සල්ලි වලින් බොන්න ගෙනල්ලා බොන අතරෙ බයිට් එකට මිනිහවම සින්දු කිය කිය උසුළු විසුළු නටවලා...

අර සැරින් සැරේ ගිය සුදුපාට ස්කූටිය මල්සරාගෙ වාහනේ.
ඒකෙම ගිහින් උගෙ සබ්බ සකලමනාවම හිඳෙනකන් අරක්කු අරන් බීල වෙරි හිඳෙනකන් ඌව උසුළු විසුළු නටවලාත් මදි තැන තමයි මුන් ගමට නිව්ස් එක දීලා අරූව පිස්සෙක් වගේ.... පිස්සෙක් වගේ.. ගමක් ඉස්සරහ නැටෙව්වෙ.

හැබැයි ඌ වාසනාවන්තයි.. බයිසිකලේ තල්ලුකරගෙන හරි යන්න ඌ පණ පිටින් තුවාල නැතුව ඉතුරු උනා.

කොච්චර ලස්සන තැනක් උනත් එදැයින් එදා අපි සෙට් එක ඒ පළාතෙවත් ගියේ නෑ අනුමත වෙන්න නම්.

Tuesday, February 7, 2017

අබිරහස් වැසිකිලි ගණුදෙනු



වැසිකිලි ගණුදෙනු ගැන කට ඇරලා කතාවෙන කාලෙක සාරසතුමාගේ පෝස්ටුව කියෝනකොට පොඩි ගස්ලබ්බා ඇසූ දුටු වැසිකිලි ගණුදෙනු දෙකතුනක් මතක් උනා.
මතක් උන වෙලේ කොටා දමාපිය කියන සුවර්ණ වැකියට අනුව ඒ බොහොම සරළ අවස්ථා මෙහෙම ලියෝනවා.ඒ අතරේ පාඨක භවතුන්ගේ අත්දැකීමුත් ඇත්නං එකතු කරාට කිසිම විරුද්ධත්වයක් නෑ ඕන්...

මුලින්ම මතක ප්‍රාථමික අංශෙ උන්න කාලෙ වෙච්චි දෙයක්.ඉස්කෝලෙ ප්‍රාථමික අංශෙයි දහය එකොලහ පන්තියි වෙන් වෙන්න උස තාප්පයක් බැඳලයි තියෙන්නෙ.තාප්පෙටම අල්ලලා තමයි ප්‍රාථමික අංශෙ වැසිකිලි පෝලිම තියෙන්නෙ.
ඔන්න ඒ දවස් වල ලොකු අයියලාගෙ මොකද්දෝ කලබලකාරී බවක් නම් තිබ්බා මතකයි...
මේ දෙක වසරෙදි හරිද.
ඔන්න දවසක් ළමේක්ට කක්ක බරක් හැදිලා.
ගස්ලබ්බා පන්තිනායකයා නිසා වතුර බාල්දිය ඇදල දෙන්න යන්න ඕනෙ ගස්ලබ්බ.ඒක තමයි නීතිය.
ඔන්න ඉතින් පස්ස පැත්ත වටේ මැස්සො එකා දෙන්නා කැරකෙන අර ළමය බෑ බෑ... කකාබර නෑ නෑ කියද්දි වදෙන් පොරෙන් දක්කන් ගිහිල්ලා ටොයිලට්ටුවකට දාලා වතුර බාල්දියත් දීලා දොර ලඟ තනියට ඉන්නවා. (හප්පා.... තාමත් එනව වගේ ඒ ගඳ... ඌ මොනවා කාලද මන්දා.)
එකපාරටම තාප්පෙන් එහාපැත්තෙන්
'කවුරුත් නෑ.. දාපන් දාපන්' කියනවා ඇහුනා..
තහඩු වහලෙට ඩොග් ගාල මොකද්දෝ වැටුනා..
වැටුන ගමන්..
'ඩෝං පටෝන්..' ගාල පුපුරන්න ගත්තා..
මොකද්ද උනේ කියල වටපිට බලනකොට අර ඇතුලෙ හිටපු එකා හෙලිකොට්ටෙන්ම පන්තිය දිහාට දුවනවා දැකලා ගස්ලබ්බත් ඒ පස්සෙන්ම දිව්ව ඕන්...
බයවෙලායි ලැජ්ජාවටයි අඬන අර කොළුවව සනසලා ඉනෙන් පහල තිබුන කක්කා මෝස්තර සෝදලා ලොකු ටීච ගාව තියන කලිසම ටීචම අන්දලා පන්තියට ගෙනත් ඉඳලා බලනකලුත් ගස්ලබ්බා කණට ඇඟිල්ල ගහ ගහ තමුන්ට කොටි බෝම්බ ගහපු හැටි කිය කිය උන්න මතකයි..


දෙක
ඔන්න ගස්ලබ්බ දැන් ටිකක් ලොකුයි.
හත වසරෙ වගේ.සිස්සත්තෙන් නානාප්පර ළමයි ඇවිත් යන්තන් සියල්ල සන්සුන් උනා විතරයි වගේ..හොස්ටල් එක පිරිලා.
ඔය කාලෙ එක එක හේතු නිසා ඔය විසාල පාසල් වත්තපුරා ඇවිදින එක ගස්ලබ්බගෙ පුරුද්දක්.
හොස්ටල් එක පැත්තට පිට අය එනවට එයාල එච්චර කැමැත්තක් දැක්කුවෙ නැත්තත් බාලදක්ශ ගිණිමැල වලට අවශ්‍ය දර ඒ පැත්තෙන් ලේසියෙන් හොයාගන්න ඇහැකි නිසා අර අකමැත්තවල් ගස්ලබ්බලා වැඩිය මායිම් කලේ නෑ.
ලොකු වෙනකොට නම් ඔය බේද මුකුත් නෑ..
ඊට අමතරව හොස්ටල් එකේ ටොයිලට් ටික සෑහෙන මට්ටමක පිරිසිදු විදිහකට තිබුනා.
ඒ නිසා හොස්ටල් පැත්ත අපේ ඇස් වලට හොඳට පාඩම්.

මේ කාලෙ තියන උණක් තමයි අයියලාව අඳුනනවා,අර අයියා යාළුවා අනන් මනන් කියන්න.කොල්ලො සෙට් එක ඉන්නකොට අර 'අයියා' කෙනෙක් අත වනාගෙන ගියත් ඒ ගැම්මෙන් පන්තියෙ අහිංසක කොල්ලො දෙතුන් දෙනෙකුගෙ ඇඟේ හැප්පෙන එක හෙන වැඩක් විදිහට සලකපු පිරිසක් හිටියා.
මේ අතරෙ අළුතින් ආපු හොස්ටල් බුවෙක් බොහොම තදින් අයියලා අස්සරේ කොරන්න පටන් ගත්තා.කොටින්ම එක 'අයියා' කෙනෙකුයි මූයි බොහොම ලඟම හිතවත්තු උනා.හැබැයි කොල්ලන්ට මේක වැඩිය ඇල්ලුවෙ නෑ.මොකද අර අයියා අමුතු ගති සිරිත් ඇත්තෙක් විදිහට ප්‍රසිද්ධ වෙලා තිබීම.
ඔන්න ඉතින් අර 'අයියා' අපේ බුවාට සමහර වෙලාවට පොඩි පොඩි චිට් කෑලිත් දෙනව කියලා කොල්ලන්ට නෝට් උනා.රහස් හොයන එක ඉතින් ඔය වයසෙදි බොහොම උවමනාවෙන් කොරන දේ නෙව.හැබැයි කවුරුත්ම දන්නෑ ඒ ලියල දෙන්නෙ මොනවද කියලා.
සෙල්ලම වැඩිකල් ගියේ නෑ.
හොස්ටල් ටොයිලට් පේලියේ එකම ටොයිලට් එකකින් අපේ බුවත්,ටිකකින් අර 'අයිය'ත් එලියට එනව දැක බලාගන්න බුද්ධි අංශ සමත් උනා වගේම අර චිට් වල තිබුනෙ වෙලාවත් ටොයිලට් එකට ඔවුන්ම යොදාගත්තු අංකයක් බවත් දැනගත්තෙ පස්සෙ.
කේස් එක ඇදුනම අපේ බුවා ඇඬූ කඳුලෙන් කල් ගත කරපු බවත් ඔහුව හොස්ටල් එකෙන් නෙරපපු බවත් මතකයි.
ඔන්න ඔහොමයි මිතුරනි ඔවුන්ගේ වැසිකිලියේ ආදරය වැසිකිලියේම නිමා වුනේ...

මීලඟට කියවෙන්නේ දුම් දමන වැසිකිලි ගැනයි.
මේකතාව ඇහැට නොදැක්කත් සිදුවෙලා තියෙන්නෙ මෙන්න මෙහෙම දෙයක්..

ඔන්න දවසක් පිනා ඉස්කෝලෙ වටේ ඇවිදිනවා..ඒකට වෙලාවක් අවේලාවක් නෑ.ඉස්කෝලෙ ඇරෙන්න බෙල් ගහපු ගමන් මනුස්සයා එදා ඇවිදිල්ල පටන් අරන් තියෙන්නෙ.ගේට්ටු පැත්තට සම්පූර්ණෙන්ම ප්‍රතිවිරුද්ධ පැත්තෙ පරණ ටොයිලට් ගොඩනැඟිල්ල ලඟින් යනකොට බුවා දැකලා ජනේලෙකින් සුන්දර දුමක් මතුවෙනවා... පිනා උනත් ආතල් කඩලා නෑ.ශේප් එකේ ලඟ පඳුරකින් පොල්ලක් කඩාගෙන දොර ලඟට වෙලා ඉඳලා. අනේ ඡත්ත මානවක ගාථා ඉවර වෙලා ඔක්කොම කතන්දර ඉවර උනාම පාසලේ ආදර්ශවත් ළමයි හතරදෙනෙක් අමු පොල්ලකින් ගුටි කකා පෝලිමට ඔෆිස් යන දර්ශනේ දකින්න වැඩිය කවුරුත් ඉඳල නැතිකමින් උන් අදටත් වරද හංගගෙන ඉන්නවා..පිනා උනත් කේස් එක වැඩිය ඇද්දෙ නෑ...

මීට අමතරව වැසිකිලි අස්සෙන් මදුරුකොයිල් සුවඳක්,හඳුන්කූරු සුවඳ ආපු බවත් ඒවා හාරාව්ස්සන්න නොයා සද්දේ විනෝදේ ලබන්නත් අහිංසක ගස්ලබ්බා පුරුදුවූ බව අමුතුවෙන් කියන්න ඕනා නෑ නෙ...හෙහ් හෙහ්..

හැබැයි කොල්ලො වලි දාගත්තම තමුන්ගෙ හතුරගෙ ටෙලිෆෝන් නොම්මරේ ටවුමෙ පොදු වැසිකිලියක ලියන පුරුද්ද ආවෙ ටිකක් පහු වෙලා මයෙ හිතේ..
බූට් තියන කෙල්ලන්ටත් බූට් එකත් එක්කම සිම් එකත් විසිකරන්න සිද්ධ උනා පස්සෙන් පහු..


මේ සේරම මතක් උනේ වයස අවුරුදු හතරේදී රටේ ප්‍රමුඛ දේශපාලකයන් සමඟ දේශපාලන කටයුතු වල යෙදී කඳුළුගෑස් පවා කෑ පොඩි කක්කුස්සිකටා ගේ 'ඔපරේශන් වැසිකිලි' මෙහෙයුම ගැන ඇහෙද්දීබව කියාගෙනම ගස්ලබ්බා බ්ලොගට වැළඳී තිබුන මළබද්ධ තත්වය සුවකරගන්නට හීන දකින බවත් කියාගෙනම නවතිනෝ....