ඒ වගත් මෙසේම - මේ වගත් එසේම

"ගෙදෙරෙ කවුදේ.....?????"
"ගෙදෙරෙ කවුදේ.....?????..................."

භව් ... භව්....වාආඅව් භව්..

මහත් කම්මැලිකමකින් හිස ඔසවා බලන රංදික ට ගේට්ටුව අසල මල්ලක් තුරුල් කරගත් ගැහැණියක් හඬ නඟනවා පෙනුනි.
බල්ලන්ගේ සැර වැර වලට බියෙන් ඇය, ඇඳ සිටින චීත්තය පොටකින් වැරෙන් අල්ලාගෙන පස්සෙන් පස්සට යනවා දුටු නිසා
'ඔහෙ යන්න යයි' කියා හිස හරවන විටම

"ගෙදෙරෙ කවුද.....?????..........."

හෝන් එක නැවත වාදනය විය.ලේසියෙන් යන පාටක් නෑ...

රංදික අමාරුවෙන් ඉස්තෝප්පුවට පිය මැන්නේ, ලාබ හවුස්කෝට් එකක්,පරණ චීත්තයක් ඇඳගෙන බැගෑපත් බැල්මෙන් තමාවෙත් නෙත් යොමන ස්ත්‍රිය දිටීය.

'මහත්.....' භව්..භව්...

බල්ලන්ගේ කන්දොස්කිරියාව නිසා කී දේ අපැහිදිලි මුත් පුරුද්ද විසින් මෙහෙය වූ රංදික කාමරයට ගොසින් යම් මුදලක් රැගෙන ආවේ ඇය කෙරෙහි අනුකම්පාවක් ඉපදුන නිසාවෙනි.

'කෝ..??? ගිහින්ද?'
තමන්ටම කොඳුරමින් වට පිට බලන විට බල්ලන්ට නොපෙනෙන්නට මාවතේ අයිනක එකෙල මෙකෙල වෙමින් සිටින ඇය ඔහුගේ නෙතට හසු වින..
සෙමෙන් සෙමෙන් ඇය වෙතටම ගොස් මුදල පිරිනැමූ විට ඇය රංදිකට මහත් යටහත් පහත් බවක් පාමින් දසන් දක්වා දෝතින්ම එය පිලිගත්තාය.

ඒ අතරම..

'අනේ මහත්තයෝ.. අනතුරක් වෙලා පුතා එකතැන් වෙලා... අහක දාන ඇඳුමක් එහෙම ලැබෙනව නම් ලොකු දෙයක්...'
කීවේ හිස පැත්තට ඇලකරමින් බයාදු හඬිනි.

'හ්ම්.. හ්ම්.. ඔහොම ඉමුකෝ..'

රංදික නැවතත් නිවසට විත් පෙරදා සෝදා දැමූ තමාගේ හා පියාගේ ඇඳුම් කීපයක් ගෙන ආවේ කල්පනාවෙන් බරවූ සිතිනි.

මේ වනතුරුත් තම දැඩි මුර කාවල් බිඳකට වත් ලිහිල් කිරීමට අකමැති වූ සුනඛ සේනා තම දේපල අන්සතු කිරීමට නම් තම තදබල විරෝධය පල කළේ නොනවතින බිරුම් කෙඳිරුම් හඬිනි.
එය නොතැකූ රංදික...,

'පුතාට මොකද උනේ..?'

'අනේ මහත්තයෝ බස් එකකට අහුවෙලා.. සුසුම්නාව කැඩිලලු.'

'දැන් ඇවිදින්න බැරිද? රෝද පුටුවකද?'

'නෑ මහත්තයො... ඇඳක වැතිරිලා ඉන්නෙ... දැං ඉතින් බෙහෙත් හේත් කරනෙත් නෑ... කිරිපිටි එකක් බොන එක තමයි කරන්නෙ.'

'මේ ඇඳුම් ඔක්කොම දැනටත් අඳින ඒවා..

ආ.... මෙන්න මේකත් ගන්න..' යි පවසමින් තවත් සුලු මුදලක් ඇය අත තැබීය..

'අනේ ඉස්සර මෙහෙම ඉල්ලන්න ගියේ නෑ... දැං වෙන කරන්න දෙයක් නෑ මහත්තයො..'

බැගෑපත් හඬින් ඇය කෙඳිරීය.

ඇය නොකීවත් ඇගේ තෙත්වූ දෙනෙතින්.. ආත්මානුකම්පාවෙන් මැඩීගිය වතින් ඒ බැව් මොනවට පිලිබිඹු විය.

'මහත්තයා....ම්ම්... ම.. ම්....'

තමන්ගෙ දෙපය දෙස බලනා ඇය අසන කාරණය පැහැදිලිය..

'ඔවු....

මාත් බස් එකකටම තමයි අහු උනේ.. තාම කකුල් ඩැමේජ්.. 

ඇවිදිනකොට කොර ගහන්නෙ ඒකයි..'

කාන්තාව තමන්ට සෙත් පතමින් මොනවදෝ කීවත් ආපසු නිවසට කොර අනින රංදිකට ඒවා ඇසුනේ නැත...

අනතුරෙන් පසු කාලයේ ප්‍රතිකාර කළ සැටි.. 

ගණන් හිලවු නොබලා... උදයක් රැයක් නොබලා... 

වෙහෙසුනු අයුරු...

රැකියාවෙන් රංදික ඉතිරිකරගත් සොච්චමත් වියදම් කිරීමට සිදුවීම නිසා තව තවත් තැවුනු අයුරු...

අදටත් රංදිකට නොපෙනෙන්නට තෙත්වූ නෙතින් ඔහු දෙස බලමින් සුසුම් හෙලන අයුරු...

'අම්මා...'

ගතින් පමණක්ම වෙනස් වන................,නොසිඳෙන නෙතින් යුතු ලොවේ වෙසෙනා සහසක් මව්වරුන් සිහි වී රංදිකගේ රත්වූ නෙත් කෙවෙනි තුලින් කලකට පසු උණු කඳුලක් මෝදුවනු දුටු නිසාදෝ සුනඛ පෝතකයින් නැගූ කූක් කූක් කෙඳිරිය මැකීයන්න සෑහෙන වේලාවක් ගතවූයේ....

(පින්තූරය ගූගල් වෙතිනි)